Tuvalu, Klima-aldaketa eta soiltasuna magia

By: Laura Berdejo (Testua eta argazkiak)
aurreko irudia
hurrengo irudia

info izenburu

info edukirik

Herrialde osoko aldez aurretik pentsatutako hormigoizko pieza bakarra astero lurreratzen duten bi hegaldietako batean iritsi ginen Tuvalura.. Haizeak zuzen jo zuen pilotua, bertako aireak ezagutzen zituena, Luze egon eta gero etxera itzultzen denaren ilusio berarekin esan zidan, gustatzen zitzaiola airean kurba hori egitea, swing askorekin, haizea engainatu eta bat-batean lurreratzeko zero haize une batean. Big band bateko atsedenaldia bezala.

Hegazkinaren leihoetatik ikusi genuen jadanik Tuvales jendea pistarekin topo egitean maskor lepoiekin, hazia eskumuturrekoak eta palma hostozko saskiak, bidaiariak txundituta uzteko. Hegazkinaren atea aire beroari ireki zitzaionean, lauzpabost postuak guztiz lerrokatuta zeuden eta Tuvalu osoa, adineko edo atzerriratutako batzuk izan ezik, Han eta hemen zabaldu nintzen pistan, belar gainean, ikusgarritasuna duen edozein tokitan.

Hegazkinaren leihoetatik ikusi genuen jadanik Tuvales jendea pistarekin topo egitean maskor lepoiekin

– Eta pertsona horiek guztiak? - galdetu nion pilotoari harrituta, atoloko biztanleei pozik irribarre batekin begiratzen zietenak.

– Guztiak dira. Lurreratzen garen bakoitzean etortzen dira. Haientzako hegazkin bat ikustea da dagoen gauzarik apartena. Asteko ekitaldirik garrantzitsuena da. Fantasia hartzen dute, eskulanak ekartzen dituzte, eta elkartzeko aprobetxatu, berriketan aritu, eta horrela ikusten dute jende berriak, arropa xelebrea, aurpegi desberdinak, maletak eta kapelak. Munduko gainerako lekuetarako sarbidea da. Uste dut telebista bakarra dagoela Tuvalun, adineko gizon baten etxean.

– Zein indartsua - esan nuen Tuvaleko jendea elkar besarkatuta ikustean hilabetetan elkar ikusi izan ez balute bezala -. Eta hain hegaldi gutxi izanda, zertarako erabiltzen duzu aireportua?? Zertarako balio du? - jakin-minez galdetu nion pilotuari.

– Futbolean jolasten dute. Airstrip-a futbol zelai nazionala da.

Egia da. Tuvalun igarotako sei egunetan mutilek futbolean jolasten zuten pistan, batez ere arratsaldea erortzen zenean, eta neskak lotsati joan ziren, eseri ziren, jaiki eta jolasten ikusi zituzten.

Atoloi beso batean mini egoera

Tuvaluk du 10 698 pertsona, uztailera arte 2013, eta munduko laugarren herrialde txikiena da, bost atolo eta lau koral arrezife besterik ez dituena. Atoloi handiena, non dago pista eta telebista, Funafuti du izena. Motua – edo sortzen ari den lurreko besoa – Funafutiren neurririk zabalena 12 km luze, 400 metro zabalenean, eta herrialde osoko eremurik handiena da. Bere osoan, Estatu batek Estatu izateko behar duen guztia ausaz antolatzen da, kartzela eta aterpetxea izan ezik, aireportuan daudenak.

Tuvaluk du 10 698 pertsona, uztailera arte 2013, eta munduko laugarren herrialde txikiena da, bost atolo eta lau koral arrezife besterik ez dituena

Etorbide nagusian Tuvalu bankua dago, Ospitalea, merkataritza ganbera, suhiltzaileen bi motorrak, jatetxe txinatarra, boligrafo eta arropa denda, hainbat oilo pozik paseatzen eta autobus linea nazional bakarra. Aldebiko kale batzuetan kolonial estiloko gobernu eraikina dago, horia, txinatarrak eraikia, non bulego bakoitza ministerio bat den, eta ziber kafetegia, zigilua eta posta negozioa eta oilaskoa erosteko gasolindegi gisa jarduten duen establezimendua, zapatilak, puruak solteak eta koko galletak.

Publizitaterik ez, kartelik ez, iragarkirik ez. Aterpetxearen ondoan ama bat dagoen taberna bakarti bat dago, bertakoei eta bidaiariei garagardoa zerbitzatzen dien alaba eta amona batek esan zigun ez zitzaiela axola Tuvalu osoa gainezka egotea, ez zuten abandonatzeko asmorik.

Uren igoera

Adituek diote oso txikia eta laua denez, berotze globala dela eta uraren maila igotzen denean desagertzen den lehen herrialdea izango da. Eta egia da biztanleek hori azaldu zigutela, urak lurra erabat estali arte denbora asko igaro zen arren, gero eta fruitu eta tuberkulu gutxiago zegoen, sustraiek itsasoko ur gazia iragazten zutelako.

Zeelanda Berriak asiloa proposatu arren alde egin nahi izan dutenei, hitz egin nuen bertako guztiek esan zidaten ez zirela alde egingo.

Zeelanda Berriak asiloa proposatu arren alde egin nahi izan dutenei, hitz egin nuen bertako guztiek esan zidaten ez zirela alde egingo, nork nahiago zuen Tuvalu hondoratu arte egotea, herrialde zibilizatu batera edo beste edozein lekutara joan beharrean. Hala ere, gainezka egin zuten zatiak ikusgai eta ugariak ziren, eta aldian behin, dutxak izaten ziren, non harrapatu zaituzten, Itxarotera behartu zaituzte, edozein kale edo lorategi zeharkatzea eragotzi dizun ur-gortina dela eta. Motorzaleek eta txirrindulariek batzuetan ibilgailuetatik atera eta edozein lekutan babesten zuten noiz itxaroten zuten zain, eta eguzkiak edo ilargiak apenas berriro distira egiten zuten, dena normaltasunera itzuli zen.

Sinpletasuna

Gau batean gobernuaren eraikinaren oinean zegoen jatetxe dotore batera joan nintzen, bertan itsasoa bezalako zaporea zuen arrain bat zenuen. Han Parisetik etorritako bi frantziar ezagutu nituen Tuvaluren ezbeharrari buruzko dokumental salgarria eta bisuala egitera, ur azpian hiltzera kondenatutako herrialdea, bertako biztanleak ziur asko errukia eskatzen ari ziren inguruko herrialde batzuetatik. One, Guillaume zela uste dut, lurrin saltzaile gisa ere bizi zen, zeinen laginekin leku batetik bestera joan zen chanel zenbaki bat banatzeko merkatu oparoen bila 5 edo Lancomeko Altxorra. Ez zen laginik geratzen eta Tuvalen guztiek usain usaina zuten Europako usainarekin.

Ez zen laginik geratzen eta Tuvalen guztiek usain usaina zuten Europako usainarekin.

– Ez dut atzera egin nahi – esan zuen -. Uste nuen zorigaitzez gainezka zegoen herrialdea topatuko genuela, amorruarekin gaixorik, difteria, lokatz garbiketen artean eta aire giroturik gabe kaleetan eskean dabilen jendea ... eta pertsona horiek erabat pozik daude, ez du beste ezer behar - eta ikaragarri pausatu zuen balitz bezala, Bat-batean, Ez izan presarik orain - astebetez luzatu dugu misioa.. Perfume lagin guztiak eman dizkizut, Kamisetak eta baita txankletak ere, hobeto lo egiten dut, goizean ez dut ezer egiten, eta itsasontziekin solasean igarotzen dut ingeles ulertezin moduko batean.

– Herenegun UFO bat ikusi genuen - esan zuen beste frantsesak, zuzenagoa -. Geratu nahi dut.

Egunerokoarekin lotura ziren, asmatutako amets batean ez zaudela gogorarazten duen pintxoa. Une batez pentsatu nuen metroan, dokumentalak erosten dituzten telebista sareetan, Tuvalu oinutsik oiloekin jolasean, puru solteetan, hartu berri nituen UFOak eta arrainak. Gure mahaitik gau beltza irauten duen baketsu izugarria ikusten zen, zerbitzaria etorri zen esatera ea esan zezakeen.

 

  • Share

Comments (5)

  • Javier Brandoli

    |

    Fabulous istorioa!

    Erantzuna

  • Enrique Vaquerizo

    |

    Oso testu oso ona. Zorionak Laura!

    Erantzuna

  • Dugu

    |

    Beti bezala istorio zoragarria gure arima primitiboaren sakonera garraiatzen gaituena. Eskerrik asko Laura.

    Erantzuna

  • Lydia

    |

    Ipuin kontaketa bikaina.

    Erantzuna

  • pink

    |

    Irakurria nuen eta liburuaren aurkezpenaren esteka jaso nuenean berrirakurri nuen….. Zein bikaina zaren! Maite dut kontatzeko modua

    Erantzuna

Idatzi iruzkin bat