urraketak, Gabonetako kantak, feminismoa eta laguntzak

By: Maria Ferreira (Testua eta argazkiak)
aurreko irudia
hurrengo irudia

info izenburu

info edukirik

1.- Duela bi egun ospitaleko langile batek mugikorrari begiratu zion, garrasi egin eta korrika egin zuen denen harridurarantz. Gero jakin genuen sei urteko alaba bortxatua izan zela eta norbaitek gertaeraren bideo bat bidali ziola. Gizonek ihes egin zuten eta emakumeak diru nahikoa ez duenez, gauza ez da ezer izango. Egun berean, urteko ikaslea 25 urte bi urteko kartzela zigorra ezarri zioten iruzkinak iraintzeagatik Uhuru (presidentea Kenya) zure Facebook profilean. Baina "trebetasun maisua", ¿Eh?

2.- Joan den asteburuan zaborra botatzera joan nintzen, bueltan fruta erosten entretenitu nintzen eta ikusi nuen jende talde batek poltsetara nola jauzi egiten zuen irekitzeko eta erabil zezaketen zerbait egiaztatzeko.. Arrain txarrak bota nituela gogoratu nintzen, beraz, jan ez zezaten esatera joan nintzen, gaixotu egingo zirela, Baina ni iritsi aurretik poltsekin ihes egin zuten.

Sei urteko alaba bortxatua izan zen eta norbaitek gertaeraren bideoa bidali zion

3.- Gabonetako opariak nituen eta Arrosa, etxea garbitzen duen neska, Galdetu zidan ea bilgarriak gorde zitzakeen preziatuak zirelako. Ez nekien zer erantzun, Baietz egin nuen. Beraz, Rose lehenengo arreta handiz leuntzen hasi zen eta gero karratu perfektuetan tolestu zituen.. Bukatu zuenean eskerrak eman zizkidan.

4.- Nikolas, nirekin lan egiten duen Kiberako tipoa, Gabon gau osoa zerura begira eman nuen, izarra ikusi zuen ala ez ikusteko.
-Zein izar?- Galdetu nion esan zidanean.
–Jesusen jaiotzaz ohartarazteko bidaltzen diguten izarra– erantzun zuen.
-Eta ikusi al zenuen?
-Ez, lainotuta zegoen, baina ez dut inoiz ikusi, Beti norabide okerrean begiratzen dudala uste dut.

Nikolasek Gabon gau osoa zerura begira eman zuen, izarra ikusi zuen ala ez ikusteko

5.- Vivo, badakizunez, misiolari ospitale ortodoxoan. Nire bidelagunak egiptoar koptoak dira eta haien seme-alabek eskatu didate Urtezahar gauean Gabon kantak abesten ikustera etortzeko.. Lagunekin afaltzera joan aurretik gelditu nintzen, baina goiz iritsi nintzen. Azken hilabetean entseatzen zituzten antzezlan txikiak abesten eta antzezten ari ziren Keniako talde bat aurkitu nuen. Guztiek bikain egin zuten. Ikusleak haur horien ama batzuek eta aita batek osatzen zuten. Ez zegoen ospitaleko misioko inor. At 8:30 gotzain koptoan sartu zen, beraz, Kenyako haurrek kantatzeari utzi eta amen ondoan eseri ziren. Orduan, Egiptoko haurrek beren lekua hartu zuten misioko kide guztien begiradaren aurrean.. Bezperan entseatutako hiru gabon kanta abestu zituzten, Edozein grazia gabe. Hala ere, eliza guztiz beteta zegoen, denek grabatu zituzten mugikorrekin, denek oso ozen txalotu zituzten. Pentsatu nuen nola demontre izan zezaketen pertsona horiek hain sentikortasun txikia.
–Zergatik ez zara Egiptoko haurrekin keniarrekin bat egiten?- Arruntak.
-Kenyarrak etortzen direlako Kibera eta ez ditugu gure seme-alabak ingurune horretara busti nahi, imajinatu egun batean haurrak kola usnatzen aurkitzen dituztela - azaldu zidan egiptoar ama batek.

«Yo no cocino, nire neskamea egosten, Ni feminista naiz?», galdetu zuen misioko emakumeetako batek

6.- Ostiral arratsaldeetan emakumeak elkartzen dira Biblia irakurtzeko eta beren asteari buruz hitz egiteko. Pertsonalki oso ondo moldatzen naiz horiekin guztiekin, baina ez naiz bileretara joaten, ez ditudalako uste eta ideologiak partekatzen. Kontua da Gabonak ospatzeko lagun ikusezin bat egitea erabaki zutela eta ideia ona iruditu zitzaien parte hartzea. Liburuxka erosi nuen Chimamanda Danger Adichie "Denok feministak izan beharko genuke" izenburupean, Arretaz bildu eta bilerara joan nintzen. Nire oparia lortu zuen emakumeak esan zuen: Feministak bularra erakusten dutenak dira, Ez? Beste batek erantzun: Eta ez dute egosten. Gero, haietako batek esan zuen: Ez dut sukaldatzen, nire neskamea egosten (Erabilitako hitza hori zela argitzen dut, neskamea) Ni feminista naiz?

Badirudi gehiago lagundu genezakeela ez lagunduz

7.- Misioko emakumeek poltsak kilo bat arroz eta kilo bat irin prestatzea erabaki zuten bakoitzean, joan den igandean elizara etorri ziren Keniako langileei emateko. Hori proposatu nuen dirua hilabetean iraungo duen zerbaitetan gastatu beharrean, haurren hezkuntzan edo familia negozioetan inbertitu genezake. Ezezkoa eman zieten ezin delako horrelako zerbait fisikoki sartu, esan nahi zuten ez zutela bi egun irina eta arroza poltsetan jartzen pasatzeko aukerarik izango, eta, beraz, ez lukete jende ona sentitzeko aukerarik izango. Igandean janari poltsak ematen zituzten emakume horien zoriontasuna ekintzaren erabilgarritasunarekiko alderantziz proportzionala zen. Eta hori da eginkizun honetan, eta beste askotan, badirudi garrantzitsuena kideen gogobetetzea eta lurrean eragin erreala eta onuragarria ez izatea dela. Delako (eta honek beste artikulu bat merezi du) Badirudi gehiago lagundu genezakeela ez lagunduz.

  • Share

Comments (2)

  • Javier Brandoli

    |

    Zure istorioak, beti bezala, biztanle ez direnentzat ezkutuko bizitzaren zati hori irakasten dute. Zurea, zure bizia, Gizakiaren eta ez-gizakiaren erraietara jaisteko kalitatea ere badu. Duzu, ipuin kontalari gisa, erraztu eta kontatzeko bertutea duzu, irakurlea gertatzen den lekura garraiatzeko. Zure sentsibilitatea nahiko arrazoizkoa iruditzen zait beti, erraza ez dena, bihotza eta burua elkarrekin jartzen dituzulako. Gauza hau ikusi eta esateko oso ona dirudi, hemen ibiltzen zaren luxua. Eskerrik asko.

    Erantzuna

  • Rosa Estévez

    |

    Gauzen ikuspegi pertsonal zehatz eta pentsakor hori maite dut. Mota honetako gauzak, norberaren eta besteen kontraesanak erakusten dituztenak dira bizi garen mundua ulertzen laguntzen gaituztenak eta inolako abantailarik gabeko mezu kontserbatuak., argi iluna, ñabardura.

    Erantzuna

Idatzi iruzkin bat