De scène is niet te beschrijven. Rondom de rotsen en opknoping bebloede vacht honderden geiten, koeien en een paard, worden verspreid lopen eindeloos kippenveren als een foam party waren ze, de geur van de dood doordringt elke hoek van het meer.
Ik kijk uit het raam van het vliegtuig van de Britse brengt me naar Spanje, na een tussenstop in Johannesburg. Ik ben langzaam het beeld van de Tafelberg verliezen onmogelijk om zijn vorm te behouden. Symbolisch beeld. Kaapstad is voorbij, alleen voor nu Afrika.
"Sandy heeft al meer dan 30 keer sinds hij besloot om malaria in 1999 komen wonen met je partner, Besneeuwd, een Vilanculos, een natuurlijk paradijs waar het gezoem van een mug kan verlies van mensenlevens betekenen"
"Wij 4 lopen dagen. Niet hot, In tegenstelling tot wat de meeste denken. Het licht weerkaatst op mica langs de weg, waar meer dan een gelegenheid de ronde vormen van de overvloedige fossielen of pijlpunten zijn meer onwerkelijk de manier waarop we opereren onder het langzame tempo van de kamelen, als in een droom"
Kinderen zijn achter de bestuurder miauwen "yuiyuiyui"; Yui betekent dat buitenlandse. Alle reiken om geld vragen. Het bedelen wordt verstikkend. Het is zeker slechter dan in enig ander Afrikaans land dat is. Wat de legende dat stenen gooien, waar. Sommige van deze bedelaars zijn kinderen en er zijn ook bekwame slingeraars om voorzichtig te zijn.
Een workshop tussen kippen en puin; een bank met tickets "rijke" en "arm"; een Zimbabwaanse die de grens met Mozambique paarden op de vlucht "oorlog"; een fiets opknoping van de vis; een weg onbegaanbaar; eeuwige hoek ... Op een dag in Vilanculos.