Bi ordu Amsterdamen
Kontraindikazioak: Txosten hau ez zaie Amsterdam sakon ezagutu nahi duten bidaiariei eman behar, ezta nabigatzeko zenbait aholku bila dabiltzanak ere. Mezu honek ez ditu beste norbait gidatzea baino, egile gisa, pare bat ordu besterik ez dituzu hirian, bi hegaldiren artean zaldi gainean, eta ez nahi aireportuan etsitu nahi.
Bigarren mailako efektuak: Amsterdam-i buruzko informazio zehatza bilatzen duten irakurleetan, galdu ezineko txoko edo ibilaldi ezezagunak, lerro hauek irakurtzeak ezinegona sor dezake, etsipenaren engainua eta, herriko zale amorratuenak ere, etsipena. VaP ez da erreakzio horien erantzule.
***********
Ni nengoen seigarren aldia zen Amsterdam. Ona, Egia esateko, Amsterdamgo aireportuan nengoen seigarren aldia zen. Dena Afrikako bidaien joan-etorrietan. Urtean Schiphol Ia etxean bezala sentitzen nintzen, dagoeneko beren terminaletan ordu batzuk eman dituen norbaiten ezagupenarekin, eta beraien instalazioetan egindako hobekuntzak ere baloratu ahal izan zituen.
Oraingo honetan, Hala ere, hegaldien arteko itxaronaldia luzea izango zen. Bost ordu, dena ondo balego. Hirian buelta bat emateko aukera ona izango zela pentsatu nuen. Abordatzean eta aurrera begira pentsatzen, Pentsatu nuen gehienez hiru ordu izango nituela Amsterdam inguruan zintzilikatzeko, beraz, Interneten bilatu nuen zer egin nezakeen hain denbora gutxian. Ez nuen ezer aurkitu. Horregatik idazten dut mezu hau: beraz, nor, I, egoera berean daude, jakin aireportuko wifi alternatiba badagoela trafikoa entretenitzeko (apologies dituzten) aireportua.
Aireportuko wifi alternatiba dago garraiobide bat entretenitzeko (apologies dituzten) ordu batzuk Schipholen
Schiphol eta Amsterdamgo geltoki zentralaren arteko tren konexioaren inguruko informazio zehatza aurkitu nuen. Oso bidaia maiz eta apenas hogei minutuko bidaia. Jakin behar nuen guztia zen. Folio erdian, Ikusteko leku batzuei buruzko datu batzuk bota nituen erdiguneko oinez bira batean, lasai ibiltzeko denborarik izango ez ote nuen beldurrez.
Amsterdamen lehorreratu nintzen, bi aste igaro ondoren Kenya, nire bihotzaren zati batekin oraindik sabanan dabilena, masai lurrarekin nire zapatilen solairuan, eguzkiarekin Indian nire nostalgia eta eguzkitako ilunabar gaiztoaren txingarrak argituz Afrika. Ez nekien prest nengoen, hura bezalaxe, hiri handietako baten xarma eskertzeko Europan, aterpetzen gaituen puta zahar hori.
Indiako eguzkiarekin nostalgiaren gainean egunsentiarekin eta Afrikako gaitzaren txingarrak argituz ilunabar sutsuekin lehorreratu nintzen.
Behin terminalean, eta nire hegazkineratzeko txartela eskuan (Jantzi nuen Nairobi, baina asko dira prozesua azkartzen duten auto-makina automatikoak), eta oraindik erabaki gabe, Informazio mahaira hurbildu nintzen ilusio bila. Andereño jatorrak ez zidan gramorik pasa, baina behintzat entzun nuen denbora nuela. «Depende de usted», besoak gurutzatu zituen.
Beheko solairura jaitsi nintzen geltoki zentralerako joan-etorriko txartela erosteko prest. Baina makina automatikoek txartelak soilik onartzen zituzten (baieztapen hau ez da egia absolutua eta baliteke nire baldarkeriarengatik izatea, desorientazioa edo ohitura falta). Minutu batzuk xahutu nituen lehen atzerakada gainditu nahian. Ondoren, me dirigí a la taquilla y compré un «one day ticket» por 8,30 euro (horrek egun berean joan-etorria egiteko aukera ematen du). Eskudirutan ordaindu nuen, euroarekin izandako bilera Keniako bi astetan schillings eta dolar ondoren.
Informazio mahaira hurbildu nintzen ilusio bila, baina andre jatorrak ez zidan gramorik pasa
Txartela eskuan eta baliozkotzea behartuko duen tornurik gabe, Haiek adierazi zidaten plataformara jaitsi nintzen. Hamar minututan trena pasatzen ari zen, baina pantailetan iragarritako ibilbidea egiaztatuta nahaspila bat egin eta gogoratu nintzen (zein momentutan) Interneten irakurri nuen azkenean bidaiari despistatu bati buruz irakurri nuen zerbait Utrechtekoa. Trena etorri zenean, pasatzen utzi nuen. Plataformetara igo nintzen berriro ziurtatzeko. Hurrengoa lortu nuen, hogei minutu geroago, eta arratsaldeko bostetan Amsterdameko geltoki zentralean nengoen.
Arratsaldeko argiak argazkiak ateratzera gonbidatu zuen. Obrak geltokiaren ateetan, ez. Noraezean ibili nintzen hiri ezezagun baten lehen inpresio betikoaz gozatzen. Baina, nora joan? Denbora pixkanaka botatzen ari zitzaidan autoen zirkulazioan nire zalantzekin bizkarrean jarraitzen nuen bitartean, bizikletak eta oinezkoak. Hiriarekin 100 kilometro ubide, I, agian naturalena nabigatzea izan zen. Kai batera hurbildu nintzen, ibaiaren bokalean Amstel, arabera San Nikolas eliza. En un cartel anunciaban un «boat trip» dentro de diez minutos. Noiz iraun duen galdetu diot. Ordu eta laurden. Ziur nengoen, kasu horretan,, ibilbidea zirkularra zela Amsterdameko beste muturrean ez amaitzeko. Hala izan zen. Merezi du soilik 15 euro. Txartela atera nuen.
Nora joan? Hiriarekin 100 kilometro ubide, I, agian naturalena nabigatzea izan zen
La embarcación era uno de esos «bateaux» turísticos que frecuentan el Sena. Badirudi nire gorputzak 4 bat ez den beste garraiobide bat hartzeari eusten diola×4. Eskailerak jaistean estropezu egin nuen eta ia mahaia eraman nuen entzungailuekin. Pauso batzuk geroago, Sabaian jo nuen burua. Hogeita hamar segundo nahikoa izan ziren pasarte osoan taula gainean trakets bat zegoela jakiteko. Baina I, azken egunetan Amestoyaren teilatu altxatura ohituta, Banekien zergatik ez zuen burua beheratu.
I eserita, leihoa ireki nuen, Kamera eta oharren bloga atera nituen eta Amsterdameko ilunabar batez hirian nabigatzeko prestatu nintzen. Audio gidak gainontzekoaz arduratu zen, mugarriak ezkerrera eta eskuinera botatzea aurreratu genuen bezala. Baina non herriko sarrailarik zaharrena seinalatu zuen, Leopardo baten bila nenbilen; arkakuso merkatua zegoela zirudienera, arakatu eland baten silueta asmatu nahian; Herengrachteko uretan krokodiloak ikusi zituela uste zuen eta, itsasontziak urak arratsaldeko argitan bainatutako ehunka olatuetan astindu zituenean, Beti espero nuen hipopotamo baten begiak eta belarriak ateratzea.
Arkakuso merkatua zegoen lekuraino, eland baten silueta asmatu nahian miatuz eta Herengrachteko uretan krokodiloak ikusi zituela pentsatu zuen…
Ez nengoen Amsterdamera aurre egiteko prest. Beste behin eta denbora gehiagorekin itzuli beharko nuke. Eta ziur nengoen. Hori egingo lukete Holandako hiriburuan egin ditudan bi orduek. Kamerak esaldia ematen amaitu zuen. Bateria agortu egin zen. Brewers Channelek ere ez ninduen Afrikatik erreskatatu. Oraintxe bertan, Tusker baten irrika egin zidan.
PDTA.- Arratsaldeko zazpietan, berritasunik gabe, Geltoki zentraleko aireportura itzuli ninduen trenera igo nintzen. Aurretik, Informazioari heldu nion plataformari galdetzeko. Ez zen beharrezkoa. Ahoan zalantza bera zuten atzerritarren kopurua oso handia izan behar da, oso kartel handi bat zintzilikatu baitute, galdera egin ez dezagun.. «Tren a Schiphol vía 14A» (ordu bakoitzean uzten zituen minutuak biltzen zituen). Lotsatuta sentitu nintzen. At 19:17 Aireportuan nengoen. Oraindik ordubete neukan abordatzeko.
