Skeleton Kosta: itsaso kontra basamortuan

Piratak iragartzen dira: tibias gurutzea eta garezurra. Horrela aurkeztu zen Afrikako parke natural gutxienetakoa. Namibiako kostak ez ditu intrusak nahi naturak bere harearen eta uriaren aurkako borroka bere egiten baitu.

Haizeak dunak hondartzetara eramaten ditu eta mareak itsasontziak kostaldera bultzatzen ditu. Ez dago treguik edo trantsiziorik. Hemen ez da ezer bizirik. Heriotzaren edo ezeren edertasuna da. Denak igarotzen dira Skeleton Coast-etik.

Haizeak dunak hondartzetara eramaten ditu eta mareak itsasontziak kostaldera bultzatzen ditu.

Ikusezinaren magiak inguratu gintuen, kondairak. Namibiako badia galduetan erdi lurperatuta dauden naufragoak daude eta basamortuko lehoiak ikustea ere posible da, olatuen ondoan siestaka. Hemen dena bitxia da, ezertan bat ez datorren ametsetan bezala. Parkeko zaindari batek esan digu basamortuko elefanteak ere ikustea posible dela, beren lurraldean bisitariak onartzen ez dituzten izaki ibiltariak. Erasokorrak dira eta beren bakardadea beste ezer baino gehiago defendatzen dute..

Irudipena nuen leku hau zigor bat dela. Hondartzetan gizon asko naufrago hil dira, joateko lekurik gabe, jendeak laguntza eskatu gabe. Itsas zigiluak ere naufragoak dira, eta baleak, eta desnorted ontziak. Hondartza errepidearen amaiera da, bertan itsas espezieen eta basamortuko karraskarien gorpuak elkartzen dira. Ondoren, haien hezurrek soilik gogoratzen dute handik igaro zirela. Askorentzat, Namibiako kostaldea tranpa bihurtu da, irteerarik ez duen azken segada bat.

Namibiako kostaldea tranpa bihurtu da, irteerarik ez duen azken segada bat.

Gaur, errepide batek leku hau zeharkatzen du, baina ia ez genuen ezer ikusi. Beroak orixak eta basamortuko zein txokotan dakien ezkutatzen diren zebrak urruntzen ditu. Baina eguzkia sartzen denean, errepidea animaliz betetzen da. Mina duten arimak bezala agertzen dira, egunez hutsik eta gauez ilun dagoen leku batean.

Gau osoa eman genuen errepidean begi keinu guztiekin balaztatzen, ibiltzeko izpien eraginarekin eta ikustearen zirrara, agian, elefante bitxi horietako bat, Afrikako penitenteak.

Egunsentiak handik urrun harritu gintuen, Himba lurraldean, non gizakiak paisaiei zentzua ematen dien berriro.

  • Share

Idatzi iruzkin bat