Sudan: Mundu ametsa Denok
Hasieran basamortu arraroa zen, errepide bihurgunetsua zen. Alboetan harri garai batzuk zeuden. Gero, errepidea zuzen jarri zen eta inora eramango ez gintuen sentsazio zoragarriarekin inmensitate horretan geratu ginen. Ez zegoen bizi-seinale bakar bat kilometro askotan eta lehena, Afrikan zehar pedaleatzen ari ziren txalupan topatu ginen txirrindulari ero batzuen ondoren, plastikozko lona eta egurra ziren, bertan gizon abandonatuak lo egiten omen zuten.
Dena ederra eta iluna iruditu zitzaigun. Basamortuak gustuko dituztenak, nola izan zen gure kasua, hori perfektua iruditu zitzaigun. Hare horien artean aurrera eta aurrera egitea erabaki genuen orduan. Nubiako herrixketako populazio batzuk uzten hasi ginen, non basamortuko haizeak beren asto eta gameluetan arrastaka eramaten zituzten gizonen begirada frankoekin topo egin genuen.. Eta Nilo ere bazegoen, urdina bere uretan eta berdea bere ertzean palmondoz beteta.
Basamortuko haizeak asto eta gameluetan arrastaka eramaten zituzten gizonen begirada franko
Orduan eguzkia sartzen hasi zen bere koloreak urtzen ari balira bezala. Hondarea eta eguzkia nahastu ziren eta ibilgailutik ateratzean argazkia ateratzea erabaki nuen hauts hodei bat egin genuen. Basamortuan ezer gabe zoriontsu izaten ikasten da, agian hori da zure sekretua. Inon ez duzu hainbeste sentitzen, hain gutxi besteak. Eta horrela iritsi ginen Karimara, Sudango herri bat non bere sarrerako lehen kontrol militarra egin genuen topo.
Herria tuk tuk eta dozenaka kamioiz betetako kale zabal eta zuzenen segida izan zen, kontinente osoan zehar garraio gisa daudenen berdinak.. Tabernak beteta zeuden eta oilaskoak egosten ziren gauean erretzen zuten labe eta erretegietan. Pentsio batera heldu ginen, Al Nasser, bertan hiru oheko gela batean egon ginen, komun gisa zulo bat eta aire girotua. Harreragilea gizon zaharragoa zen, xarmagarria, erraz maneiatzen zuen zurezko hanka zuena. Erregistratzera Segurtasun Bulegora joan behar genuela esan zigun, lo egiten utzi ziguten eta han joan ginen matrikula hartzera..
Oilasko erre goxoa jan genuen jatetxe batean afaltzeko. Ez zegoen mahai-tresnak, ezpainzapirik ez eta tokiko hormak beltzak ziren gure afariko izterrak labean bezala. Hala ere, oilasko hori gazia eta samurra zegoen gure hatz artean eta bigarren txandara arte agindu genuen.. Gero Karimako kaleetan galdu ginen non gizonek hamaika mahai hartzen zituzten erdiko plazan ontzi batzuen inguruan tearekin.. Karpak koloretako argiak zeramatzaten eta ilargiaren estalkiaren azpian bizia argitzen omen zen. Beroa zerbait jasangarriagoa zen, gazte batek esan zigun arren “nola uste duzu momentu honetan etortzea? Tenperaturak onartzen dituen abenduan eta urtarrilean Sudanera bidaiatzen duzu ".
Inork ikusten ez zituen piramide batzuen ondoan aparkatu genuen autoa
Azkenik lotara joan ginen eta airea berotzen zuen argi indartsu baten erdian esnatu ginen. Ogi fresko batzuk erosi eta Yebel Barkaleko piramide eta tenpluetara joan ginen, Antzinako Napata erreinuko leku sakratua. Inork ikusten ez zituen piramide batzuen ondoan aparkatu genuen autoa eta harkaitz batzuetara igo nintzen, uste nuen bezala, han horizontea besterik ez zegoen ikusteko.. Eta bai, horizontea baino ez zegoen.
Ondoren, Madriletik joan aurreko gauean gure lagun Daniel Landak oso gomendatu zizkion Meroe piramideak ikustera joan ginen.. Bidean, haize bortitzak errepidean hondarra bota zuen ia ezkutatu arte. Gamelu basatiak ikusi genituen, duna-sistemaren, palmondoak eta hautsetan hazten ziren belar txar batzuen artean hegan zebilen txori despistaturen bat.
Bat-batean Meroe adierazten zuen saihesbide bat ikusi genuen. Bi kilometro geroago inoiz iristen ez zaren leku horietako batean geunden eta iristen zarenean ez duzu inoiz ahazten. Meroitiko erresumako hondakin haiek, Napatako erresumaren jarraitzailea, badirudi sustraiak haitzetan igotzen dituzten basamortuko hareatzetan dituztela. Beraien 2300 urteetako bizitzak harri bihurtu zituen, arranoan, zuhaitza, gezurra edo agian zuzia. Egiten du. Meroe erromatar eta egiptoar legioekiko borroketako bidaia betikoa da, ezinezkoa konkistatzen saiatu ziren indarrak arimari inposatu arte.. Eta horrenbeste iragan izan da eraso eta kontraerasoen eta mugarik ez izateko jaio ziren lurrak. Meroe guztiok amesten dugun mundua da.
Meroe ezinezko bat konkistatzen saiatzen diren erromatar eta egiptoar legioekin borrokatzen den betiko bidaia da
Eta gero Khartumera joan ginen eta Afrikan ikusi dudan hiriburu txukun eta garbienetako bat aurkitu genuen.. Acropolis hotelean egin genuen lo, kazetarien etxea, eta argazkiren bat lapurtu genuen Nilo zuria eta Nilo urdina Mediterraneorako bidean elkartzen diren punturaino. Lapurtzen dugula diot, Khartum-en argazkiak ateratzeko baimena eskatu behar duzulako eta ez genuen bietarako denborarik izan.. Edo argazkiekin joan ginen edo argazkiak atera genitzakeela zioen paper batekin joan ginen.
Eta hiriburuaren ondoren hegoaldea etorri zen. Eta heldu ziren berde batzuk eta jende askoko herriak eta haiekin zaborra, gizakia agertzen den lekuan natura uzkurtzen dela. Eta keinu bakoitzean berriro egiaztatu genuen eta herri honen adeitasuna gelditzen zen bakoitzean. Eta arratsaldeko zazpietan Gallabatera heldu ginen, dagoeneko itxita dago Etiopiarekiko muga. Gizon bat, begirada bat, egin behar genituen paper batzuk ordaindu. Eskuzabaltasunez egin zuen eta ez zuen onartu trukean ezer itzultzen genuenik. "Ongi etorri", esan zigun, "Gustatu al zaizu nire herrialdea?".
Eskuzabaltasunez egin zuen eta ez zuen onartu trukean ezer itzultzen genuenik
Beraz, ertzean lo egitea erabaki genuen, Gau bat pasa dezakezunik uste ez duzun leku horietako batean. Txabola ahulen eta mugako taberna eta jatetxeen herrixka bat zen, non sorgailudun telebista batzuek iluntasuna argitzen zuten.. Haren inguruan hamaika lagun eserita zeuden, han geundela arraroa bezala begiratzen ziguten.
Kabina horietako batean afaldu genuen arrautza egosia eta barazki-pasta frijitua eta ezagutzen ez zen zerbait eta denda eta kotxearen artean lotara joan ginen bero ia jasangaitzarekin.. Hala argitu zen, izerdi pixka bat bizkarrean eta dagoeneko altxatuta zegoen enbor baten azpian mugimendua ahalbidetzeko dozenaka lagun gurutzatzen. Dozenaka gizon-emakume zeuden Etiopiatik Sudanera zeharkatzen. Uholde horri eta bere bideari so egiten diogu, beste zentzuan, gure hurrengo helmuga ikusi genuen: Abisinia.
Comments (3)
Daniel Landa
| #
Great story, Brandoli!! Sudan ezer ez dagoen leku batetik behar dena izan daiteke.
Erantzuna
Mayte
| #
Zein zirraragarria dena! zer inbidia, I love, Gehiago nahi dut…
Erantzuna
Arte dut
| #
Pozten naiz dagoeneko disfrutatzen ari zarelako. Bekaitz, Maytek dioen bezala.
Zorte on!
Erantzuna