Saudáronnos co brusco aberto dunha venda de artesanía, sen saúdo nin sorriso. As rúas semellaban un escaparate indíxena e os turistas fotografaron os vistosos vestidos e a alegría forzada nas beirarrúas.
A paisaxe era unha escaleira de xigantes, as terrazas de arroz estaban rotas de verde e as vellas levaban as súas cores de orgullo indíxena. Estabamos en Yunnan, o menos chinés das provincias chinesas.