Equipaxe na maleta

Por: Javier Brandoli (texto e fotos)
Viaxar é sempre unha idea, desexo, un impulso para descubrir un mundo xa, máis ou menos, imaxinaba. O 15 Marzo desembarcou en Cape Town, onde eu vou vivir ata 30 Xullo, Casillas por. Recorreré primero Sudáfrica, me empaparé de sus vinos y gentes (me confieso fanático de ambas cosas) y comenzaré después un viaje que, Espero, me lleve a distintos rincones del continente (si las dos aficiones antes mencionadas me lo permiten). No tengo billete de vuelta. No sé cuándo ni dónde decidiré volver.Hace unos días, un amigo, José Aguado, me envío un email donde me recomendaba que leyera un artículo de un escritor Keniano que circula por distintos foros y blogs de viajes. Eu fixen. Brillante, sen. Me recordó a una historia que narra Javier Reverte, en su libro “Vagabundo en África”, en la que explica la indignación de una tanzana que le recrimina el trato que recibió en su estancia en Alemania por parte de los europeos: “¿Sabes?, yo viví cuatro años en Alemania y me echaron cuando terminé mi contrato. ¿Y sabes qué aprendí? Que los hombres blancos tienen dos almas. Te desprecian en Europa, te escupen casi. Pero en África, cuando vienen como turistas sonríen, siempre te sonríen”, cuenta Reverte.

De eso mismo habla el artículo de Binyavanga Wainaina, de la estupidez de mirar con condescendencia a un continente entero por el mero hecho de creer que eso nos hace más humanos. De pensar que una mochila y tres hoteles baratos de paso nos acercan a lo auténtico. Hay que subrayar que nosotros sí convivimos con ellos para formar parte del grupo de elegidos que explica en casa a qué huele la miseria.
Qué pena intuir que no tendré una reflexión mejor que ésta en toda la ruta. Qué pena que lo mejor que habrá en mi blog no será mío. Qué pena hubiera sido no haberlo leído
Ahí os dejo la idea, robada, que se viene conmigo de viaje (junto a una mochila que pesa más que toda lo que llevó la expedición de Burton para descubrir la Fuentes del Nilo y que adelgazará drásticamente cuando deje mi aparta¿entro? de Sudáfrica y comience mi viaje por el continente). Qué pena intuir que no tendré una reflexión mejor que ésta en toda la ruta. Qué pena que lo mejor que habrá en mi blog no será mío. Qué pena hubiera sido no haberlo leído.
Como escribir sobre a África
"Nunca poña a imaxe dun africano de clase media na portada do seu libro, ou dentro, a menos que gañou un premio Nobel. Unha AK-47, costelas prominentes, seos nus: usa eses. Se debe incluír un africano, asegúrese de obter un vestido de Zulu ou Masai roupa.
No seu texto, África é como un único país. É quente e empoeirados, cheo de prados ondulantes e grandes rabaños de animais con persoas de alta, fino, fame. Tamén pode ser quente e húmido, con moi pequenas as persoas que comen primates. Non atol con detalles e descricións precisas. África é grande: 54 países 900 millón de persoas que están moi ocupados fame, moribundo, guerreando e emigrar para ler o seu libro.
No seu texto, África é como un único país. É quente e empoeirados, cheo de prados ondulantes e grandes rabaños de animais con persoas de alta, fino, fame
Asegúrese de amosar como os africanos teñen a música eo ritmo arraigado nas súas almas, e comer cousas que ningún outro ser humano comer. Non mencione arroz, carne ou trigo; o cerebro do mono é o preferido na cociña africana, con cabra, Serpe, gusanos, larvas e todo tipo de carne de caza. No seu texto, mostra como foi capaz de comer a carne sen tremer e, Claro, describe como aprendeu a apreciar, porque a África lle importa.
Temas tabú: escenas comúns da vida diaria, amor entre africanos, referencia a escritores africanos ou intelectuais, a mención de nenos que van á escola e non sufrir ou virus Ébola ou a mutilación xenital feminina.
Entre os personaxes non pode perder a África Hungry, que vagueia no campo de refuxiados case espido, e agarda a benevolencia do Occidente. Os seus fillos teñen moscas en torno dos seus ollos e tripas inchadas. Os seus peitos son planas e baleiro. Debe aparecer como unha muller completamente indefensa. Non debe haber ningún pasado ou historia; eses pequenos desvíos de arruinar o momento dramático. Os xemidos e reclamacións son bos. Nunca debe dicir algo sobre si mesma, excepto para discutir a súa (indescriptible) sufrimento.
Culpar Occidente para a situación de África, pero non ser moi específico
Tamén inclúe unha linda muller maternal que ten unha risada contagiante e preocúpase contigo. Só ten que chamar á súa Mama. Os seus fillos son todos delincuentes.
Estes caracteres deben pair en torno do seu heroe principal, servindo para o brillo persoal. Heroe pode ensinar, baño, alimentaria; verticalização carga de nenos e viu sobre a Morte.
Entre aqueles que fan papel mal dos occidentais, inclúe Tory gabinete de ministros, o Afrikaner eo Banco Mundial. Cando fala da explotación de África polos estranxeiros, esquecer os comerciantes chineses e indios. Culpar Occidente para a situación de África, pero non ser moi específico.
Fala generalizante é bo. Impide personaxes rir africano, ou loita para educar os seus fillos. Ou, só evitar circunstancias mundanas representan. Caracteres africanos debe ser coloreada, exótico, maior que a vida, pero baleira por dentro, sen diálogo, sen conflitos ou resolucións en súas historias, sen profundidade ou peculiaridades para confundir a causa.
Describir en detalle os seos nus (novo, ancián, recentemente violada, gran, pequeno) ou órganos xenitais mutilados. Ou calquera tipo de órganos xenitais. E cadáveres. O, mellor, corpos espidos. Especialmente, corpos espidos en descomposición.
Recordar: cualquier trabajo en el que la gente aparezca mugrienta y miserable será alabado como la «África real», e iso é o que quere poñer na contracapa do seu libro. Non sexa chat polo que: 'Está tentando axudalos a obter axuda do Occidente.
Ao escribir sobre a situación da flora e fauna, mencionar que a África está superpoboado. En vez, cando o seu personaxe principal está nun deserto ou selva de estar con indíxenas, se admite mencionar que a África foi severamente despoboada polas guerras e SIDA (capitalizar).
Estar chegando ao final, sempre precisa dunha boate chamada Tropicana, onde mercenarios, mal-africanos nouveau Riche, prostitutas, guerrilleiros e expatriados saír xuntos á noite.
Termine o seu libro sempre citando Nelson Mandela dicindo algo sobre arco da vella e renascimentos. Porque a ti te importa África».
Binyavanga Wainaina

  • acción

Comentarios (3)

  • Demo

    |

    Brandoli, eres un charlas. Hablado o escrito. Hubiera sido más fácil poner el link que te mandó Josito. Pero me ha gustado, eh?

    Resposta

  • Javier

    |

    Con vosotros no se puede. Pobre Goyo!!

    Resposta

  • María (Ruiz)

    |

    Es estupendo, Eu amei… pero ahora no te sientas culpable si te impacta y nos cuentas algo de lo que el escritor keniano deja entreleer que no debes relatar. Ao final da, todo trotamundos ha de pasar por llegar y estar pocos días en un lugar y dejarse impresionar por algunos tópicos. Luego ya, cuando tu piel «empiece a oscurecer» nos contarás cómo es África (perdón, Ciudad del Cabo 😉

    Resposta

Escribir un comentario