Kruger: razbili noćno nebo

Po: Javier Brandoli (tekst i fotografije)
Prethodna slika
Slijedeća Slika

Informacije naslov

sadržaj informacije


A las nueve de la noche, bajo un calor como nunca he vivido en las numerosas veces que he visitado el Parque Nacional Kruger, Južna Afrika, nos afanábamos en montar las tiendas de campaña en el campamento de Letaba. Era imposible, decenas de miles de langostas, en el término más bíblico de la palabra, nos golpeaban la cara, cuerpo y manos. Si encendías el frontal para clavar la piqueta se abalanzaban sobre ti en oleadas, casi te abofeteaban. Ne, casi no, te abofeteaban.

Cuando observé que los lavaderos eran un manto de insectos, sospeché que no iba a ser fácil lo de frotarme la espalda con la esponja

Aun así conseguimos plantar las pequeñas tiendas. Decidimos ir entonces al baño a tomar una ducha. Ya en el camino, cuando observé que los lavaderos eran un manto de insectos, sospeché que no iba a ser fácil lo de frotarme la espalda con la esponja. Incluso llegué a plantearme si no era mejor tirarme al río y dejarme frotar la espalda por algún cocodrilo que terminara con esto de forma más rápida. Ali, decidí seguir con la fe de que 20 metros más allá las langostas habrían tenido la consideración hasta de prepararme un baño caliente con espuma.

Y el hecho es que debieron de tenerla porque no faltaba ninguna en aquellos baños. Na vratima, Pobjednik, Ana Paula y yo observamos alegremente que había miles de bichos por las paredes y el suelo. “Yo ahí no entro”, kaže ona. “No pasa nada, yo te acompaño, no hacen nada”, responde el optimista Víctor a quemarropa. Yo alucinaba, francamente nunca había visto una plaga de insectos como aquella y él estaba dispuesto a darse un agua entre miles de patas, alas y cabezas de insectos grandes, muy grandes. “Yo no me ducho ni aunque me acompañe la sexta flota”, anuncié yo, lo que sirvió para que emprendiéramos el camino de vuelta a nuestras suites de lona con temperatura interior de unos 40 stupnjeva. Nakon više od 15 horas de ruta con 19 clientes y habiendo dormido unas pocas horas tras más de 2000 kilómetros de África en 72 sati, aquella noche se antojaba idílica.

"Dođi, que ya no están” fue el comentario que me dio tiempo a hacer hasta que encendí el frontal y noté seis golpes rápidos en la cara

Nos fuimos a cenar antes. Nos bebimos todo lo que pudimos para retrasar la ejecución que nos esperaba. Volvimos pasadas las 24 horas con la esperanza de que nuestras colegas de camping se hubieran marchado. "Dođi, que ya no están” fue el comentario que me dio tiempo a hacer hasta que encendí el frontal y noté seis golpes rápidos en la cara. “Pues sí que están, abre más vino”.

José fue el único que se metió en la tienda y se durmió. Pobjednik, Ana Paula y yo, tras unos 10 minutos de asfixia, salimos de nuestras lonas. Yo me metí en mi coche a dormir, sin poder abrir la ventana, para no ser masacrado por los insectos. Dormí empapado en sudor hasta que amaneció en unas cuatro horas. U šest sati, comenzaba un maravilloso día de safari por el parque. Mis seis pasajeros me explicaban lo bueno de su aire acondicionado y su ducha.

Al principio me iba durmiendo. Decidí tomar el camino que va de Letaba a Olifants por la estrada de arena. Las vistas del río Olifants son espectaculares allí. Vimos manadas de antílopes, Slonovi, algún búfalo y jirafas. En el río había poca vida, sólo algún hipopótamo suelto y un cocodrilo lejano. Na 09 sati, llegamos a Olifants. Desayunamos, contemplamos sus bellísimas vistas y vimos a una manada de jirafas descender a lo lejos hasta acercarse a la orilla.

Los turistas se impacientaban ya por ver felinos. Cuando ya se han visto elefantes, bizon, hipos… la gente siempre quiere a los leones y leopardos

Volvimos a Letaba. Esta vez tomamos la carretera de asfalto. Los turistas se impacientaban ya por ver felinos. Cuando ya se han visto elefantes, bizon, hipos… la gente siempre quiere a los leones y leopardos. No hubo suerte, rastreamos por donde pudimos pero no los vimos. “Por la tarde lo intentamos de nuevo”, les traquilicé.

Na 15.30 estábamos en los coches. Había podido dormir unos 30 minuta. A un coche le faltaba gasolina y la gasolinera decía no tener fuel. Nos metimos todos en tres coches. Salimos por la parte de atrás de Letaba, put sjevera, esta vez siguiendo la estela del río Letaba. Ahora ya sí que no valía nada que no fuera un felino. Si hubiéramos encontrado a un búfalo subido a un árbol no hubiera merecido más que una simple foto rápida. “Leones, leopardos…”, pedían.

Di todas las vueltas que pude mirando ramas para encontrar leopardos, al cielo para ver buitres que me llevaran a los leones y al frente con la esperanza de tropezar con 20 coches parados que es la mejor señal de que hay leones o leopardos. Kao, moji klijenti razgovarali o krizi u Portugalu ili recept za bakalar s vrhnjem, s nekim intervalima da me podsjeti kako su bili sretni ako smo vidjeli nekoliko lavova. Nismo vidjeli, a sve što sam mogao misliti bio improviziranje divna večer za svoje fotoaparate. Voljela sam sliku i mi zahvalila "bi bio velik ovaj zalazak sunca s leopard u sredini".

To bi bio velik ovaj zalazak s leopard u sredini

Vratili smo se s određenim osjećajem poraza. Uvijek želim da ljudi uživaju u parkovima. Mačke su ključni u safari. Kruger je jedan od parkova gdje je to lakše vidjeti veliku pet, ali ovaj put ne može biti u tri dana.

Fuimos a cenar. Llegué tarde, estaba agotado y aproveché para darme una ducha esta vez en un bungalow (batine koje smo uzeli su nas iznajmljuju sobe). Sjedio sam u restoranu stol Letaba, po mraku, mraku, grijeh je mogao vidjeti samo Su cincelado horizont. Naša skupina vesela i šarmantna Portuguese, jako sviđa piće i nasmijati, Ja ne znam u kojem bi, napjevi počeo da njihov regionalni.

On je dobio miris mokre zemlje, teljenja tlo za, noćno nebo rastrgan

Iznenada, Osjećao sam se vjetar na njegovo lice trese. On je dobio miris mokre zemlje, teljenja tlo za, noćno nebo rastrgan. Primijetio sam u daljini su neke zrake. Činilo se izgubio, udaljen, nedostižan. Ubrzo je također zvuk. Ti bi mogao čuti grmljavinu iz vidokruga. On je brzo postao daleko bliže. Kiša je počela iskrcati sa silom. Zrak je bio težak od mirisa iznutrice. I odjednom, u jeku tih teških dana, težak, Došlo uzvišen, magija.

Munja svijetli rijeku, el entorno. Probablemente eran centésimas de segundos que parecían parar el tiempo. Sve je zamrznut u mojim očima. Pokušaj da se vidi sve što uče stado munje pucketao puhati ga nebo. Pod njegovim urlik pojavila neke slonove koji nisu bili tamo, que no existían hasta que la naturaleza decidió mostrárnoslos. Había grupos de impalas, algunos waterbuck y unos pocos hipopótamos en la misma agua. Pravo, daleko, me parecía ver unas jirafas pero la luz y el tiempo no me dejaban cerciorarme nunca. Pasaron unos cuantos rayos de aquella tormenta perfecta y no pude descubrir si eran ramas, cuellos o nada.

Pod njegovim urlik pojavila neke slonove koji nisu bili tamo, que no existían hasta que la naturaleza decidió mostrárnoslos

Salí del techo del restaurante. Me quedé de pie bajo aquel manto de lluvia que se deslizaba como un torrente. Contemplaba aquel cielo violento sacudiéndolo todo, sacudiendo mis ojos. Era feliz. Creo que es la imagen más bella que nunca me regaló el parque. Se hizo el silencio. La naturaleza nos hizo a todos pequeños. No hubo cánticos por un tiempo. No hubo nada. Sólo una tormenta que se marchó de pronto para volver a oscurecerlo todo. Eso aconteció en mi peor viaje al parque Kruger.

PD. No llevaba cámara de fotos en aquel viaje. Las fotos que veis en este post son de las siete veces distintas que he entrado en este lugar que adoro. La primera fue en mayo de 2010. La última en febrero de 2013 Aquella noche de noviembre de 2012, donde no conseguí en tres días ver ningún felino, nunca la olvidaré. Mi peor safari es el que nunca olvidaré.

 

  • Udio

Komentari (7)

  • Ana

    |

    Sublime… Od svojih najboljih stavaka!
    Iznenada, Osjećao sam se vjetar na njegovo lice trese. On je dobio miris mokre zemlje, teljenja tlo za, noćno nebo rastrgan. Primijetio sam u daljini su neke zrake. Činilo se izgubio, udaljen, nedostižan. Ubrzo je također zvuk. Ti bi mogao čuti grmljavinu iz vidokruga. On je brzo postao daleko bliže. Kiša je počela iskrcati sa silom. Zrak je bio težak od mirisa iznutrice. I odjednom, u jeku tih teških dana, težak, Došlo uzvišen, magija.

    Odgovor

  • Rosa

    |

    Leyendo tus palabras a cada momento estoy más emocionada por ir. Espero disfrutar tanto de ello como tú (incluso aunque no se vean felinos).

    Odgovor

  • Eduardo

    |

    Velika Javier. Užitak čitati tvoje riječi.

    Odgovor

  • Juan Antonio Portillo

    |

    Kao SP @ s partnerima pneumonije., cada uno con su particularidad, tienes el don de escribir y transmitir con el corazón, i da, haya felinos o no, me impacta y me llega. Me hace vivir lo que tú has vivido.
    Hermoso relato del parque, Brandoli. Al final el cielo te regaló una ducha mágica!!!!!
    Zagrljaji

    Odgovor

  • Javier Brandoli

    |

    Fue sencillamente uno de esos momentos mágicos que te regala la naturaleza. El sitio adecuado en el momento adecuado. Gracias a los cuatro por vuestras palabras.

    Odgovor

  • Lydia

    |

    Veličanstvena priča. Bilo je zadovoljstvo čitati.
    Creo que la tormenta fue en tu honor. Después de las peripecias por las que pasaste, al menos disfrutaste de un espectáculo.

    Odgovor

  • Nacho de La Moneda

    |

    Fantastičan, pun humora i dobrih osjećaja.

    Odgovor

Napišite komentar