Rematou o día e rematou a nosa visita a Península Valdés. Antes de sairmos decidimos deixar diante do Bird Island para incorporarse os últimos raios de sol e sacar fotos da capela alí se lembra dun antigo poboado español. Por Bartolomé Gerardo.
Manono é pequeno, Rolda, bo, circular puros para darlle soa como andar ciclo conclusivo, o curso cerrado, fan-se accións e repetida como a noción de tempo en Eastern. Falando Manono, deste xeito vén á mente Platero invulgarmente.
Un miliciano de non máis que 15 ano miramos nerviosamente, ombreiro submetralhadora e un cigarro pendendo dos seus beizos, impotente. Miramos en silencio, tenso, á espera de algo, Eu non sei o que. E, nestes casos, como sempre, é a coincidencia máis absurdo que rompe o xeo, cando o seu teléfono móbil toca no himno do Barça.
Agora que case queimou Cairo e Midan Tahrir Square Lembro moitas veces que eu andei a cidade, sen dúbida, unha das cidades máis excitantes do mundo e capital indiscutible e indiscutible da civilización musulmá.
En viaxe, como na vida, Podes ver o vaso medio cheo ou medio baleiro. Paisaxes abominable trocados por unha mirada, sunsets idílicas sitiados por mosquitos, emocionantes aventuras que terminan nun GAZEBOS con Snack-bar ... Está nas nosas mans, case sempre, escoller outras memorias e redefinir. Lhatse, un poblachón tibetano, Temos lotes de lixo. Mais, da gran cantidade de lixo, vén un violinista inesquecible. Por Ricardo COARASA.