El periodista, montañeiro, aventurero y, especialmente, curioso viajero, Sebastián Álvaro, nos dejaba en 2012 esta oda al viaje y a descubrir los lugares más apartados y escondidos de este globo. Entonces estaba a punto de estrenarse en Madrid su exposición «El mundo en el fin del mundo (momentos dunha vida no bordo do imposible)». Merece la pena releer este texto.
O mundo na fin do mundo
Houbo unha época en que todo o mundo estaba ben: grandioso, salvaxe, fermoso, ermo. O mundo do home, antes e despois. "Desolate" sempre foi unha palabra bonita, Eu evoca as paisaxes que me atraen máis: espazos fóra da domesticación e control do home, lugares onde se sente como se a Terra contemplases primeiro. Onde está sempre pasando, onde son pequenas e vulnerables, onde só ser asumida, frecuentemente, arriscando a vida. Todo sobre eles é inconcibible: luz, distancias, soidade, silencio, o poder de xeo, os mares e os ceos, sexa en forma de tormentas violentas ou plantas incandescentes, ou a singularidade dos poucos seres humanos teñen adaptado para vivir algúns deles.
Neses lugares que parecen rexeitar con todas as súas forzas, que moitos, Pasei a maior parte da miña vida
Estes son os lugares que parecen rexeitar con todas as súas forzas, que moitos, pero eu teño sempre paga a pena visita-los. Eles pasaron a maior parte da miña vida. Esta exposición é unha homenaxe a algúns deses lugares que cambiou a miña vida, e agora quero compartir cos soñadores da liberdade e da soidade peregrinos; con todos aqueles que senten a fascinación coa beleza do noso planeta ...
Mirando cara atrás, Sei que teñen estampados, moi, a esencia de quen eu son
Agora, mirando cara atrás, Sei que teñen estampados, moi, a esencia de quen eu son. Cando eu sorrío os ollos brillan nas montañas de Karakorum, cando estou triste, tempestades de area me que a nube a problemas de corazón, cando eu soño eu recibín reflexións Antártida, ventos Patagonia, luces Tíbet. Para min é a beleza do mundo, silencio, a soidade do mundo. Só o que está ameazado e necesitamos tanto como o aire que respiramos. Destes, só me trouxo estas imaxes e sentimentos que causaron. Máis de trinta anos de expedicións, en todo o que eu me sentín tan feliz e xa forma parte da miña paisaxe interior. Esperanza, como me, cada imaxe evoca un sentimento e eu sussurro unha historia. Estes son os lugares onde eu sentín unha sensación intensa e emocionante da liberdade. Eu nunca quixo conquistar, foron eles os que me conquistou.
Sebastián Álvaro (Madrid, 1950) é o creador e director, para 2008, o "The Edge of the Impossible", un dos programas máis prestixiosos e estar no aire na historia da televisión española. Para 30 años lidera diferentes equipos que han llevado a cabo y filmado las aventuras más arriesgadas, a partir do ascenso ao 14 Cruzando ochomil to Great Sand Sea ou a Taklamakan. Ha llevado a cabo más de 200 expedicións e 300 documentais, e, polo tanto,, es una de las personas que más viajes de aventuras y exploraciones ha realizado. Entre os seus numerosos premios son as medallas de mérito militar, e Premio Nacional de Deportes 2006. El é o autor de 15 libros de viaxes, aventuras de montaña e un dos relatores máis buscados en España. Es articulista en el diario AS y colaborador de El País, El Mundo ea Cadena Ser.
