Twitter Facebook Vimeo

Enrique Vaquerizo Dominguez

website

Bacharel en Xornalismo e Historia, viviu na Francia, Bolivia y Níger y recorrido más de 50 países. Aún decidiéndose sobre si quiere más a Mamá (África) o a Papá (Sudamerica).

Coleccionista impenitente de los personajes curiosos, azares afortunados e instantes inolvidables que todo viaje regala, nostálgico empedernido le hubiese le hubiese gustado llegar a casi cualquier sitio 30 anos antes.

Si como decía Neruda muere lentamente quien no viaja, en pleno empeño de engañar a la muerte lo encontraréis si os asomáis a sus textos.

32 artigos

Mister Turismo no país dos persas. Crónicas de Irán (II)

As rinoplastias levan un par de anos provocando peles no país, especialmente entre a clase media alta. Por só mil euros, elixes un nariz á carta que no caso da maioría das nenas adoita ser o mesmo, longo e directo para mellorar as características. "En Irán, rapazas, non podemos amosar moito de nós mesmas, polo que se pode ver, queremos que sexa perfecto ”, Neda confesa.
porEnrique Vaquerizo Dominguez
13 Setembro, 2016

Mister Turismo no país dos persas. Crónicas de Irán (En)

Tiran uns aos outros, nais, tíos, sobriños ... ata os seus propios fillos. Os avós disparan con cana, e as mulleres que levaban hijab, negro coma corvos. Desenterecen os seus móbiles e camiñan con entusiasmo cos paus de selfie nos ombreiros. Se non tes coidado, os iranianos disparán contra ti, mentres te abrazan sorrindo e che piden que mires o paxariño. A revolución do selfie chegou ao país para quedarse e entre as ruínas de Persépolis estreme un incendio.
porEnrique Vaquerizo Dominguez
25 Agosto, 2016

Paraguai: o crucificado do país máis feliz do mundo

Así que máis dunha vintena de traballadores xunto coas súas familias tomaron madeira e cravos e en vez de subir a Golgota instaláronse nunha habitación xunto ao Ministerio de Traballo cos pulsos cruzados e listos para manter a protesta ata que foron readmitidos.. Dende entón a zona vive nun estado de peregrinación constante; medios de comunicación, policía, médico, curas e cidadáns que pasan por se acontece un milagre.
porEnrique Vaquerizo Dominguez
5 Abril, 2016

A cidade perdida do Tayrona

O francés, por exemplo, lembra que recentemente leu nalgún lugar unha teoría baseada no feito de que a presenza española aumentou decisivamente o nivel de agresividade no continente., estendeuse coma un virus e causou aínda máis atrocidades entre os indíxenas. Os dous suízos parecen encantados con esta explicación e relatan a súa recente visita ás minas de Potosí e o que lles impresionou a crueldade que se respirou nese lugar.. O belga que inexplicablemente parece esquecer a existencia dun tal Leopold
porEnrique Vaquerizo Dominguez
7 Outubro, 2015

Charlie Hebdó e as buganvillas

Internet dixo que estaban ben e fóra de perigo, que algúns veciños da cidade conseguiron alertalos, a tempo de que se refuxien con outros cristiáns nos cuarteis militares da cidade, que o peor pasara e nuns días podían coller un avión para o Togo, de Burkina a Benín. Durante os días seguintes, a xente da cidade dedicouse a levarlles comida e a gardar algunhas das pertenzas da Misión..
porEnrique Vaquerizo Dominguez
23 Marzo, 2015

Unha casa na Paz

As bragas e os suxeitadores florecían nas lámpadas como cogomelos, mentres que as plantas ocupaban o piso de arriba, Subiron polas paredes e derramaron polas escaleiras nun rebumbio sordo coma unha sinfonía amazónica.. abraiado, cargado e disparado, antes de que saíse un jaguar de debaixo do sofá.
porEnrique Vaquerizo Dominguez
17 Setembro, 2014

Saraievo: nos pasos da guerra

As montañas son o primeiro. Ondas escuras e lobos, espolvoreado cun rastro de neve a mediados de abril. Aínda hai algo malo neses sentinelas que miran cobizosos o fondo do val. Paciente e atento coma se esperase algo e, Por un momento case podes entender...
porEnrique Vaquerizo Dominguez
30 Abril, 2014

Gústame París

París non é unha cidade fría, cara e sen alma, etc. Camiñar polas súas rúas e contraer a síndrome de Stendhal como quen se resfria é absolutamente gratis. Parte do encanto desta cidade reside neses bocados fríos e miserables que che dá febreiro mentres che chasqueas os beizos mirando dentro das braserías e despois vas comer patacas fritas en calquera kebab..
porEnrique Vaquerizo Dominguez
22 Xaneiro, 2014

Bolivia: Madidi Parque eo segredo do Toromonas

(...) "Con todo, a cousa máis incrible é o que di o asistente de Ichipiamonas". -Intriga pido que siga. "Os pais do gringo, veu para ollar Madidi, desesperada chegou a bruxa da aldea preguntar, un home vello como din ten poderes, deulles follas de coca ". E soster o noruegués estaba vivindo entre os indios que se fan unha especie de cabeza ou algo así. Desde entón, os pais volven cada ano (...) Por Enrique Vaquerizo.
porEnrique Vaquerizo Dominguez
21 Xuño, 2013
Aquí está o camiño0
Aínda non engadiches produtos.
Continúa navegando
0
Ir ao contido