Hij klom een plateau tussen 3000 en 4000 meter. Niet te geloven? Alsof de wereld op zijn kop zou kunnen worden gedraaid zonder dat er iets te vallen. De trein blies rook en ons leven. Vanuit ons raam keken we de Andes en regen steppe grassen en leerachtig mensen door de koude zon.
We verlieten de haven van Puno als een verlaat de wereld van de levenden, op zoek naar een blad water en drijvende eilanden meer dan 4.000 meter boven de zeespiegel. Titicacameer is de ban van onwaarschijnlijke plaatsen.