Serra da Estiva: vrede in de hoogten

Door: Ricardo Coarasa (tekst en foto's)
vorige Afbeelding
Volgende Afbeelding

info rubriek

info inhoud

We moeten proberen om terug te keren naar plaatsen waar de natuur u heeft afgewezen of geprobeerd te verwarren. verkeerde pad, een dreigende onweerswolken of een onverwachte ongeluk zijn slechts een keerpunt, stappen uitgesteld voor een dag ongedateerde. Het moet in de bergen, waarbij het genot geen tickets te kopen en de show is niet altijd gegarandeerd. En daarin schuilt, grotendeels, een groot deel van zijn aantrekkingskracht.

Een paar jaar geleden, het oversteken van een ravijn studs had me uit de buurt van Serra da Estiva, een uitzonderlijk balkon tussen de valleien van Aísa en Aragüés Port, op Pyreneeën Oscense. Mount eindigde door een kleinere top in de zuidelijke uitlopers van de Sierra, toen wat we wilden was het tegenovergestelde, oversteken vanaf de heuvel van Bozo, natuurlijke pas tussen twee valleien. We hadden een paar uitstekende voetstappen en moest dat fiasco verlossen.

We moeten proberen om terug te keren naar plaatsen waar de natuur u heeft afgewezen of geprobeerd te verwarren

van Jaca, u hoeft te rijden meer dan een uur in de richting van Done en duren voordat een bocht rechtsaf Aragüés del Puerto. De laatste dorp, ook achter, voortzetting langs de weg naar de Shelter worden bijgewerkt, uitgangspunt voor de klim naar een van de reuzen van de westelijke Pyreneeën: de Bisaurín, een mol 2.670 meters Ik ging vele jaren geleden en liet me de herinnering aan een slopende Cimera Pedriza, die waarin het moet niet al te up niet te bezwijken voor ontmoediging, vanaf de heuvel van Foratón.

Maar uit het asiel Lizara (1.520 meter) We hebben de weg naar Bisaurín nemen, maar het tegendeel, die loopt van de ski cross country skiën, een zeer mooie start voordat geconfronteerd met de ononderbroken klim naar de heuvel. Er wordt nu een loods herder (een hond met vlooien zeer slecht niet geadviseerd om te dicht bij verrassingen te voorkomen krijgen) we laten ons recht, beklimmen van een heuvel op tot we hebben het de Articuso ravijn, waar op de vorige keer we plegen onze fout te kruizen en het verlaten van het achter ons zuiden.

Zag de Estiva is een heuveltje breed als de buik van een teddy geen moeite

Deze keer, evenwel, We zijn gewaarschuwd, en verder langs de gemarkeerde route (Hoe duidelijk geëngageerd fouten als ze eenmaal zijn!) het verlaten van het recht van de ravijn, waarlangs een stroom, onder vele watervallen, nu laag droog. De klim van hier is constant en niet te veeleisend, hoewel de zon lastig kan zijn. Ga naar boven snel en in één uur hebben we tot de Bozo hill (2.019 meter), met beloning Coliseum Stone, deels gestolen door wolken, pieken die helpen de imposante Aspe, het embleem van Candanchú: Bozo Llana en Llana Throat, zowel skimming 2.600. Oostwaarts prachtige opent de door het vakje Cubilar en, hieronder, Men ziet in de gehele lengte Aisa Valley, tour van de rivier Estarrún, Vanaf hier een lichte zilveren lint voor de schuchtere zonnestralen.

Met luchtfoto's zoals je zou verwachten van een rotsachtige berg met enkele andere manier bloot, maar zag de Estiva is het tegenovergestelde: een breed heuveltje als de buik van een teddy geen moeite bergbeklimmer en geeft hem, echter, een rustige wandeling soepel en onbetaalbaar uitzicht. Vrede op hoog. Voordat verloopt rustig door de bergen een paar meter moeten afdalen naar een gebied van rotsen vastgelijmd aan de heuvel op te slaan dat, overwinnen, laat ons een stap piek Bozo (2.128 meter), herkenbaar aan de opvallende steenhoop, en, 15 minuten later, op de top van petrito (2.135 meter).

Het is een uitzonderlijke en rustige standpunt tussen de valleien van Aísa en Aragó Port

Het pad verliest nu hoogte tot je een kleine heuvel van die stijgt tot een piek te bereiken Mesola (2.177 meter), de hoogste van de drie, een piramide bekroond door een deken van rotsen, de hermelijn van de toppen met stamboom. Wij blijven als het lopen van een steenhoop waaruit kan een onschadelijke weide te vallen, Ik schat dat in iets meer dan twintig minuten, de laatste meters van de derde top.

Echter, We besloten om niet verder te gaan, omdat de wolken gieten over uit Frankrijk en we willen terug te gaan op dezelfde manier (is het mogelijk om een ​​overschrijding van de poging Napazal ravijn het spoor Aísa, maar deze optie vereist hebben verlaten voordat daar een auto op te halen na de tweede Lizara). we genoegen, daarom, met een eenzame lunch in deze uitzonderlijke gezichtspunt tussen twee valleien. Toen we terug naar beneden het ravijn van Articuso, zag de Estiva wordt al gedekt door wolken en we waren blij ons terug te hebben gegeven in de tijd. In iets meer dan een uur, aflopend apace, Lizara de opvang te bereiken.

  • Delen

Schrijf een reactie