Egypte is een reus die je van binnen schudt. Niets is daar gemakkelijk. De mensen leken mij een zeker spoor van trieste trots te hebben, wantrouwen jegens een verleden dat het gevoel geeft dat het altijd beter was. Maar Egypte is enorm in zijn gisteren, essentiële doorgang om angsten en haat en kracht en vasthoudendheid te begrijpen. El Cairo es la urbe en la que todo pasa entre cafés llenos de humo y letras, entre calles atestadas de vendedores y coches y junto a un río, el Nilo, que llega maltratado pero lleno de vida a su fin. Nunca pasé por un lugar que me pareciera tan despiadado e interesante como aquella capital de vivos y muertos. Egipto es único y lo único es obligado verlo aunque sea para odiarlo ya para siempre o para aprender a amarlo al mirarlo del revés. Sus templos y pirámides son inigualables. Su desierto se pierde hacia la nada cuando te alejas del hombre. Alleen daar, sólo en Egipto, la capital del mundo que crucé en un coche durante 21 Eindeloze dagen. Niemand heeft ons geholpen, Alles was problemen, Maar vandaag, Bijna een jaar later, Ik kijk er naar uit om terug te keren.
