Egypte is een reus die je van binnen schudt. Niets is daar gemakkelijk. De mensen leken mij een zeker spoor van trieste trots te hebben, wantrouwen jegens een verleden dat het gevoel geeft dat het altijd beter was. Maar Egypte is enorm in zijn gisteren, essentiële doorgang om angsten en haat en kracht en vasthoudendheid te begrijpen.
Egypte is een reus die je van binnen schudt. Niets is daar gemakkelijk. De mensen leken mij een zeker spoor van trieste trots te hebben, wantrouwen jegens een verleden dat het gevoel geeft dat het altijd beter was. Maar Egypte is enorm in zijn gisteren, essentiële doorgang om angsten en haat en kracht en vasthoudendheid te begrijpen.
Egypte is een reus die je van binnen schudt. Niets is daar gemakkelijk. De mensen leken mij een zeker spoor van trieste trots te hebben, wantrouwen jegens een verleden dat het gevoel geeft dat het altijd beter was. Maar Egypte is enorm in zijn gisteren, essentiële doorgang om angsten en haat en kracht en vasthoudendheid te begrijpen.
Egypte is een reus die je van binnen schudt. Niets is daar gemakkelijk. De mensen leken mij een zeker spoor van trieste trots te hebben, wantrouwen jegens een verleden dat het gevoel geeft dat het altijd beter was. Maar Egypte is enorm in zijn gisteren, essentiële doorgang om angsten en haat en kracht en vasthoudendheid te begrijpen.
Egypte is een reus die je van binnen schudt. Niets is daar gemakkelijk. De mensen leken mij een zeker spoor van trieste trots te hebben, wantrouwen jegens een verleden dat het gevoel geeft dat het altijd beter was. Maar Egypte is enorm in zijn gisteren, essentiële doorgang om angsten en haat en kracht en vasthoudendheid te begrijpen.
Egypte is een reus die je van binnen schudt. Niets is daar gemakkelijk. De mensen leken mij een zeker spoor van trieste trots te hebben, wantrouwen jegens een verleden dat het gevoel geeft dat het altijd beter was. Maar Egypte is enorm in zijn gisteren, essentiële doorgang om angsten en haat en kracht en vasthoudendheid te begrijpen.
Egypte is een reus die je van binnen schudt. Niets is daar gemakkelijk. De mensen leken mij een zeker spoor van trieste trots te hebben, wantrouwen jegens een verleden dat het gevoel geeft dat het altijd beter was. Maar Egypte is enorm in zijn gisteren, essentiële doorgang om angsten en haat en kracht en vasthoudendheid te begrijpen.
Egypte is een reus die je van binnen schudt. Niets is daar gemakkelijk. De mensen leken mij een zeker spoor van trieste trots te hebben, wantrouwen jegens een verleden dat het gevoel geeft dat het altijd beter was. Maar Egypte is enorm in zijn gisteren, essentiële doorgang om angsten en haat en kracht en vasthoudendheid te begrijpen.
Egypte is een reus die je van binnen schudt. Niets is daar gemakkelijk. De mensen leken mij een zeker spoor van trieste trots te hebben, wantrouwen jegens een verleden dat het gevoel geeft dat het altijd beter was. Maar Egypte is enorm in zijn gisteren, essentiële doorgang om angsten en haat en kracht en vasthoudendheid te begrijpen.
Egypte is een reus die je van binnen schudt. Niets is daar gemakkelijk. De mensen leken mij een zeker spoor van trieste trots te hebben, wantrouwen jegens een verleden dat het gevoel geeft dat het altijd beter was. Maar Egypte is enorm in zijn gisteren, essentiële doorgang om angsten en haat en kracht en vasthoudendheid te begrijpen.
vorige Afbeelding
Volgende Afbeelding
info rubriek
info inhoud
Egypte is een reus die je van binnen schudt. Niets is daar gemakkelijk. De mensen leken mij een zeker spoor van trieste trots te hebben, wantrouwen jegens een verleden dat het gevoel geeft dat het altijd beter was. Maar Egypte is enorm in zijn gisteren, essentiële doorgang om angsten en haat en kracht en vasthoudendheid te begrijpen. El Cairo es la urbe en la que todo pasa entre cafés llenos de humo y letras, entre calles atestadas de vendedores y coches y junto a un río, el Nilo, que llega maltratado pero lleno de vida a su fin. Nunca pasé por un lugar que me pareciera tan despiadado e interesante como aquella capital de vivos y muertos. Egipto es único y lo único es obligado verlo aunque sea para odiarlo ya para siempre o para aprender a amarlo al mirarlo del revés. Sus templos y pirámides son inigualables. Su desierto se pierde hacia la nada cuando te alejas del hombre. Sólo allí, sólo en Egipto, la capital del mundo que crucé en un coche durante 21 días interminables. Nadie nos ayudó, todo fueron problemas, pero hoy, casi un año después, estoy deseando volver.
Reacties (1)
alex torres
| #
Un país apasionante
Antwoord