Ik realiseer me dat kritiek kan worden verweten. Het wedijverde met de meningen van anderen, Ik twijfel niet aan de blijvende herinneringen van andere, niet oordelen over de toewijding van geliefden, een middel, die werden verliefd op de veranda van de Notre Dame. Maar elke stad in de wereld kan alleen maar worden omschreven door het filter van hun eigen ervaring. Ik heb gelopen in de straten van Parijs vier keer en hoewel ik heb geprobeerd, Ik kan het niet, Ik voel me niet comfortabel, niet verleiden me. Ik haat Parijs.
In eerdere reizen om te proberen om deuren te openen naar de wereld. Echter, is het onmogelijk om verliefd te worden op elke stad. De charme kan geen globale kwaliteit. Er zijn plaatsen die gewoon niet alleen bewegen ons en Parijs is, voor mij, een.
De Franse hoofdstad is als een vijf-sterren hotel: elegant, gezicht en met een vleugje glitter
De Franse hoofdstad is als een vijf-sterren hotel: elegant, gezicht en met een vleugje glitter. Mensen praten op een beleefde, zonder zijn stem te verheffen, gebaren bij lyric, maar in de ogen van de Parijse altijd een proef om de bezoeker. Vanwege dit luxe hotel receptioniste die afkeurt kleding een gast.
In Moskou, bv, mensen kunnen wijden de uitstraling van een nachtclub portier, tosca, zwaar. Het is een vermoeden van een ander type, meer instinctieve, steiler, maar het is gemakkelijk om te ontspannen met een wodka die afstand. In Londen, veel Engels sprekende Anglo trots, enigszins arrogant, maar dan uitgevonden pubs met bier, de nacht universaliseren. De Romeinen bogen op hun geschiedenis zonder complexe, met nog ophef, maar er is iets in de buurt van zijn extraverte persoonlijkheid, misschien wel de makkelijke lach.
In veel gevallen hun stad uitgegroeid tot een museum te bezoeken met een paraplu 200 dagen per jaar.
In Parijs Ik kan me niet voorstellen delen van een spontane partij met een hooghartige Parijse (voorwaarden kunnen overbodig geworden). Sommige zijn vastbesloten om hun stad te veranderen in een groot museum, zeker, moet reizen met een paraplu 200 dagen per jaar.
Wanneer u reist met een videocamera, wordt geaccentueerd met argwaan in het buitenland. Ik had de indruk dat we namen hun zetels verzet, straten en cafes alsof we aan de magie geassocieerd met het concept "Paris" stelen.
Dat ongemakkelijke gevoel is altijd met me hier. De toespraak is niet trots Parijse, of bombastische, is subtieler: wordt neerbuigend. Ze praten over andere steden kometen royaal totdat het lef om te vergelijken met Parijs en geen neerbuigendheid die soms een klacht bestaat als onwaarneembaar, verliest men het recht om te protesteren.
De toespraak is niet trots Parijse, of bombastische, is subtieler: wordt neerbuigend.
Misschien is dat heeft verhinderd mij van verre sfeer aan de schoonheid van de kerk objectieve Sainte Chappelle genieten, met zijn eindeloze ramen of de rivier de Seine, onder bruggen door te vluchten houdt hatelijke.
Afgezien van deze briefkaarten, Ik heb nooit begrepen waar verblijf houdt, onder Pompidou, alle steiger rond een rechthoekig blok, of de Eiffeltoren, een ander gebouw dat vind ik onafgewerkte. Noch heb ik ooit genoten van de plein van Montmartre, zodat bonte dat de kunst is uitgegroeid tot een excuus om veel mensen te zien. Het verleidt me winkelen bij elf uur 's nachts op de Champs Elysees, wiens naam is beschadigd door handelsmerken en genade zien niet de boeg van de ober die met pensioen gaat met zes euro van koffie, op lokaal Rococo.
In veel opzichten, deze stad lijkt een gigantische showcase, die enkel zichtbaar van buitenaf.
Parijs heeft vele namen, maar in de "City of Light" regent het meer dan in Londen, in "De Stad van de Glamour" er zijn bedelaars slapen naast de juweliers en de "stad van de liefde 'nooit welkom. In, Ik hou niet van Parijs.
