Hoe God sterft?
(Misschien lees je dit bericht laat ik geschreven 8 Juli is hij overleden. Vandaag ontmoeten 95 jaar. Misschien nooit sterven of ik doen voordat. Het mag waar zijn dat hij onsterfelijk is; minimaal zal zijn werk. ¡Amandla Madiba!).
Ik heb meer dan drie jaar proberen om het leven. Hoe een God Dies? Slechts een links op de planeet, slechts een. Ik moet journalistieke nieuwsgierigheid te vertellen voor persoonlijk en live. Ik arriveerde maart 2010 Zuid-Afrika met die vraag in mijn hoofd: Hoe een God Dies? Ik ben ook een deel van de stam, van hen die Hem aanbidden. Drie jaar wachten op een moment dat is altijd onvermijdelijk en komt nooit en nu ben ik voor hem wat vind ik?
Ik heb vaak gezien verslaat Zuid-Afrikanen vieren met uitbarstingen van de waanzin
Ik vind te veel realiteiten te vatten in een. Ik voel de oprechte hommage van een volk in het ziekenhuis in Pretoria en ik ben ook een groot circus, een plaat van de domme, freaks y oportunistas. Televisiecamera's omringen de sjamaan in zijn ondergoed proberen om zijn geheugen zo dronken als een ragebol eren voordat een media succes op basis van deze twee variabelen. U altijd de neiging voor te stellen in je gedachten op dit moment met een aantal epische. Ingebeelde liedjes, Ik heb vaak gezien verslaat Zuid-Afrikanen vieren met uitbarstingen van de waanzin: Wereld, kleinerende de protesten over toiletten, las revueltas mineras, maar niet deze semi-circus gemonteerd onder het raam van de heilige man. Er is ook veel liefde en respect, maar de tijd is nauw gedreven de goede bedoelingen.
Ik stelde me ook een land staande, maar ik ben een idioot die niet gelukkig maakt eindigt ooit begrijpen dat het leven nooit stopt. Ik zal als ik sterf, zijn begrafenis zal een gebrul van pijn en liefde die de wereld schudden voor dagen en zal eindigen met dansen en een grote fuif. Hij hield het huilen. Afrika leven met de dood van een meer natuurlijke, dat westerlingen. Voor hen is de dood de levende benedenbuurman te vragen voor suiker. Voor ons is het een gat in de lucht die genadeloos uit een demon of een engel die komt om te neuken de ziel.
Leven en dood in Afrika is een cirkel: van de voorouders te voorouders
He estado en funerales en esta tierra en los que el silencio caía como un aguacero durante más de una hora y de pronto rompían todas las mujeres a llorar como si la vida no les cupiera en la boca para cinco minutos después volver a sentarse y compartir una comida con un silencio que ya tenía más de rutina que de otra cosa. Ik denk dat dit de dood van Mandela te zijn en zo moet zijn. Zo is het met moeders en kinderen. Mandela is dat, een ouder, maar miljoenen mensen, worden teruggestuurd naar hun voorouders. Leven en dood in Afrika is een cirkel: van de voorouders te voorouders.
Ik zeker niet voorstellen dat het pijnlijk schouwspel dat is het geven van je familie. Ik, van de stam van God als ik herkende, Ik heb soms, met de tientallen artikelen die raakte me schrijven, de noodzaak om omhoog te gaan naar de ziekenhuiskamer om ze eruit schoppen. Het had een groot artikel John Carlin een paar weken geleden een verhaal vreselijke. Hij zegt een goede vriend van Mandela kwam thuis en vond twee meisjes praten naast Madiba, zittend op een bank, zondigen ya gewoon percibir niets. Toen hij naderde de fel gehoord over hoe ze zouden verdelen de gerechten en meubilair van het huis van zijn vader ".
Mandela toen hij besefte dat hij het geheugen verliezen begon aantekeningen van wat er gezegd werd op de familiebijeenkomsten nemen
Nog moeilijker is het verhaal dat een intieme vriend van God en ANC woordvoerder vertelt, Mac Maharaj, waarin hij verklaart dat "Mandela toen hij besefte dat hij het geheugen verliezen begon aantekeningen van wat er gezegd werd op familiebijeenkomsten te nemen, zodat je je niet misleiden". Ik denk dat het verdomme moeten praten met uw dochters openlijk gaan en. Desmond Tutu, zoals altijd, zegt dat het beter en meer duidelijk dat er geen familie en vraagt zijn vriend om "stop spugen in je gezicht '. (Mijn aanbidding is gelijk Tutu ik voel voor Mandela).
Imagined, uiteindelijk, bijna permanent stilte, persluchtmaskers, verstandige duisternis aan het daglicht. Maar, Zuid-Afrika blijft. In Soweto vrouwen gaan om hun fruit verkopen; en Sandton pasean los ejecutivos sus maletas bajo la estatua gigante de Madiba en la Nelson Mandela Square sin ni siquiera girar la mirada; Parkhurst kleine restaurants zijn vol met middenklasse praten over hun monotone leven. En terwijl, Ik, Spaanse journalist die kwamen om te tellen als God sterft, in een impasse van inactiviteit na de lunch, Ik nader Zara Ik heb ontdekt en zien of er een trui die ik tape de keel. Het leven gaat door alsof God gaat.
Reacties (11)
Eerste reis
| #
Meest verrassende van het leven, en waarom het zou zijn als die van een God, als zelfs de klassiekers worden doorgegeven, is dat het nooit stopt, zelfs tot de dood, veel pijn dat genereert… Is het enige mechanisme dat we te maken hebben met die laatste, ware, in Afrika (Amerika als de Aziatische) is een gevolg van dezelfde normaliteit aangenomen dat ademhaling… Madiba's lichaam verdwijnt moet de reden dat de mensheid zich zal gedragen op dezelfde manier dat je familie schande niet… Hoewel ze soms niet echt bloed-.
Antwoord
Lydia
| #
Een ontroerend verhaal. En ik denk dat we moeten leren om de dood van onze levende anders nemen. Misschien zouden we draaglijker pijn.
En natuurlijk, soms vrienden gedragen zich veel beter dan sommige familie. Dus kiezen we.
Antwoord
Monica
| #
Vanaf hier m gevoel veel dichter bij wat er gebeurt met Madiba q q dank God of de artsen lijkt beter te zijn
Antwoord
Daniel Landa
| #
ESPECIAL MANDELA. Creo que no hay otro medio en España capaz de aportar tantos buenos relatos, de primera mano, sobre la muerte de un dios. Gracias Brandoli, por hacer de de Viajes al Pasado, un día como hoy, todo un referente.
Antwoord
Mayte
| #
Javier Zeer Goed.
Antwoord
Juancho
| #
Trotseer, Xavier. Pienso mucho en ti un día como hoy! Qué caprichosa es la vida…
Antwoord
Ricardo Coarasa
| #
Ánimo amigo. Ha llegado el día y estás preparado. Esperamos esas crónicas con el poso de tus cuatro años en África. Ayer nada más ver saltar la noticia en los teletipos me acordé de tu pulsera con el número de preso de Mandela, que seguro hoy llevarás con más orgullo que nunca. Abz fuerte
Antwoord
Ann
| #
Nadie como tú, Javier, sabe transmitir también la realidad de Sudáfrica y la de Madiba. Espero tus próximos relatos sin él
Antwoord
Goyo
| #
Totalmente de acuerdo con Juancho, sí que es caprichosa la vida. Ahora se cierra el círculo no? Qué buen momento para trabajar y exprimir todo lo que has aprendido…. Y que buen momento para Viajes al Pasado
Antwoord
javier Brandoli
| #
Gracias a tod@s y grande Mandela. No soy muy mitómano, pero él me hizo venir y quedarme hace ya casi cuatro años en este continente
Antwoord
Ruben Suárez Carballo
| #
Has dejado un buen recuerdo con tu relato y tu nunca pasarás indiferente ante la estatua de Mandela en su Square.
Antwoord