Sarajevo-route
"Gewonde steden" hebben altijd een mysterieuze fascinatie uitgestraald, casi voorouderlijk. Een daarvan is Sarajevo: gekenmerkt door een duizendjarige geschiedenis, betwist tussen drie rijken, beïnvloed door mensen, verschillende religies en etnische groepen en verminkt door een oorlog waarvan de littekens nog steeds goed zichtbaar zijn op de gevels van gebouwen en op de gezichten van mensen. Inevitablemente, een stad die je niet onverschillig kan laten.
Het eerste dat me opvalt aan het hedendaagse Sarajevo is zijn levendigheid: de jongeren in de bars bij de fontein Sebilj ze geven aanwijzingen aan verdwaalde toeristen die de smalle straatjes van de oude stad proberen te herkennen?. Het hart van de Bosnische hoofdstad is een netwerk van pleinen, straten en wandelingen die zich ontwikkelen rond kleine huizen met witte muren. deze plaatsen oversteken, herbeleeft de geschiedenis van de stad waar West en Oost elkaar ontmoeten en, helaas, ze botsen: overblijfselen uit de Romeinse tijd, Slavisch, middeleeuws, Ottoman en Habsburg komen samen in het grote Balkan-kruitvat tot de tragische gebeurtenissen van de jaren 1992-95.
Ik begin mijn bezoek in het bovenste gedeelte van de stad. Hier is de moslimbegraafplaats Alifakovac, wiens graven tegenover Mekka liggen, zoals de islamitische traditie aangeeft en waar u kunt genieten van een panorama waarvan de schoonheid weelderig is. Maar, al het unieke van Sarajevo komt tot uiting in zijn diversiteit: in slechts vijf kilometer vind ik de Ashkenazi-synagoge, de op twee na grootste van Europa; de kathedraal van het hart van Jezus, ingebouwd 1889 in gotische stijl; en de prachtige Kathedraal van de Geboorte van de Moeder van God, de 1868. En: de keizersmoskee, ingebouwd 1457 ter ere van Sultan Mehmed; de kerk van San Antonio de Padua in neogotische stijl; en de Latijnse brug, beroemd om de bomaanslag op Sarajevo 1914.
loop door smalle straatjes, bazaars en cafés, kan een idee geven van hoe het leven was in het Ottomaanse Sarajevo
De Baščaršija (hoofd markt) het is het hart van de oude stad: vandaag, van de oude en grote markt is nog maar een klein deel over. Echter, loop door smalle straatjes, bazaars en cafés, kan een idee geven van hoe het leven was in het Ottomaanse Sarajevo. Midden in het centrum van de Baščaršija, naast de klokkentoren, de scène wordt gedomineerd door de Gazi-Husrev Bey-moskee, meesterwerk van de islamitische traditie 1531.
Lunchen met de klassiekers Sarajevo Sahan, enkele groenterolletjes met vlees en pikante sauzen, geserveerd met aardappelpuree en noot, Turks afgeleid brood en vergezeld van de Serajevska Pivara, het bier dat in de stad wordt geproduceerd. Dan, ik loop door de Ferhadija, de winkelstraat die eindigt met de eeuwige vlam, verlicht ter nagedachtenis van de gevallenen tijdens de Tweede Wereldoorlog. De Ferhadija sluit zich aan bij de Marsala Tita Straat, de straat genaamd Mariscal Tito en waarvan het einde samenvalt met de Mali-park. bij de ingang van het park, De namen van de kinderen die tijdens het beleg van Sarajevo zijn omgekomen, zijn gegraveerd op smeedijzeren cilinders..
Langs de prachtige Academie voor Schone Kunsten, op de rechteroever van de Miljacka-rivier, je komt aan bij een van de symboolgebouwen van de stad: de Nationale Bibliotheek van Bosnië-Herzegovina. Een incisie in het marmer bij de ingang zegt:: “Op deze plaats de Servische criminelen tijdens de nacht tussen de 25 en 26 Augustus 1992 ze verbrandden meer dan twee miljoen boeken, kranten en documenten. om niet te vergeten". Onder 1997 en 2004 de Stadhuis het werd herbouwd en vandaag is het mogelijk om de prachtige kamers te bewonderen, het glazen plafond en de stenen zuilen.
de middag in de Baščaršija wordt gekenmerkt door kopjes Turkse thee geserveerd met de baklava
de middag in de Baščaršija wordt gekenmerkt door kopjes Turkse thee geserveerd met de baklava, een taartje van filodeeg, hazelnoten en uitgenodigd, een bijzonder zoete siroop. Ik bezoek de overdekte markt Nog een keer, waar alles wordt verkocht: van klassieke souvenirs tot werken van lokale kunstenaars, oosters textiel en kruiden. In een van de typische evabdžinicas, traditionele worden gegeten evapčići, een gerecht op basis van rundergehakt, zout, kruiden en aroma's, geserveerd met brood noot, witte ui en ajvar, een rode pepersaus.
Sarajevo is 's nachts nog aantrekkelijker: de bars zijn vol en overal ruik je de zoete geur van de waterpijp en drink je de Bosanka Kafa (Bosnische koffie) in de fidzani, de bekers van Turkse oorsprong. Koffie is de nationale drank in Bosnië: in 1571, honderd jaar voor Londen of Parijs, Sarajevo was een van de eerste steden in Europa met vestigingen voor de aankoop en consumptie van koffie.
De volgende ochtend zie ik de casa Plotseling, een klassieke Ottomaanse woning uit de 18e eeuw, dat het laatste perfect bewaard gebleven voorbeeld van traditionele Bosnische architectuur vertegenwoordigt (eetkamer, de slaapkamer, de logeerkamer, enz.). Maar de meest opwindende fase is de Galerij 11/07/1995, een fotografische en audiovisuele tentoonstelling gewijd aan het bloedbad in Srebrenica en de belegering van Sarajevo. De foto's van Ron Haviv en Tarik Samarah vertellen over die lange dagen van terreur en wanhoop, waardoor de bezoeker vooral geraakt wordt door de grofheid van de beelden en de getuigenissen van de overlevenden.
De foto's van Ron Haviv en Tarik Samarah vertellen over die lange dagen van terreur en wanhoop
Een andere belangrijke plaats is de "tunnel van hoop", aan de rand van Sarajevo. tijdens het beleg, door de tunnel, de Bosniërs zijn erin geslaagd om voedsel te krijgen, drugs en wapens aan de burgerbevolking, het overwinnen van het door de Servische milities bezette gebied en voorkomen dat de stad volledig wordt geïsoleerd van de wereld. Aan de voet van de moskee van the Baščaršija, wanneer de lichten van de bazaars en winkels verlicht zijn, ik probeer de Bosanski Lonac, een soep op basis van vlees, aardappelen, uien, wortels, peper en zout.
Ik denk aan de zin die op straat op de grond is geschreven Ferhadija: “Sarajevo ontmoeting van culturen”. Dit is het meest opwindende en tegelijkertijd tragische aspect van een stad waar je je meteen onderdeel van voelt. Beelden van oude mensen die schaken met de grote stukken op het plein van de orthodoxe kathedraal komen voor de geest, van de muezzins die vanaf de minaretten de gelovigen tot gebed oproepen, van de langzame gebaren van mensen op straat, van de ontrafelende gevels van gebouwen.
Sarajevo is een stad die je volledig in beslag neemt met zijn parfums, zijn kleuren – soms donker en somber – zijn geschiedenis, zijn diversiteit. spookstad, lief, mysterieus, pijnlijk… wiens gulle bewoners proberen het element terug te krijgen dat hen al eeuwen kenmerkt: de harmonie tussen de verschillen. De rode draad van een reis naar de Bosnische hoofdstad is ongetwijfeld “Sarajevo, mijn liefje", parafraseren van de titel van een beroemd boek van Jovan Divjak. En als een Serviër het zegt...
Praktische informatie
Munteenheid: Bosnische Mark (1 € = 2 BAM)
Officiële talen: Bosnië, Servisch, Kroatisch
religies: Islam, Servisch-Orthodox Christendom, Katholiek Christendom, jodendom
Wanneer te gaan: Lente zomer
Waar te slapen: "Accommodatie Magaza" in Tahčićasokak, 7
Waar te eten: "Nanina Kuhinja" in Kundurđiluk 35; "Deuren" in Prote Bakovica 12
wat te eten: Sarajevo Sahan, Baklava, Cevapčići, pitabroodje, Bosanski Lonac
musea: Stadsmuseum van Sarajevo (Groene baretten 1); casa Plotseling (Glodina 8); Galerij 11/07/1995 (Grga Martica-plein 2); Tunnel van hoop (Tunnel 1 Ilidža)
Films: "Niemandsland" door Danis Tanović; "Welkom in Sarajevo" de Micheal Winterbottom
Boeken: “Sarajevo, mijn liefde" door Jovan Divjak; "Sarajevo Marlboro" door Miljenko Jergović
